<<< zurück | Die Sagen des Kiffhäusers und der Güldenen Aue... | weiter >>>
De wiß Jaumpfer offer Wallfaihrt
Dobe, bamm me dbern Luitterbuirn enuffer geht, bu sich der Wahld widder zesummeschlüßt1), gliech ingern Gerberstein, da hat vör alle Zihde a Klohster gestanne, da sein Nonne denn gewahst. Sust, bihs noch gestanne hat, da sein vill Wallfaihrter dehingezoin, u das Kloster ihs sehr rich gewahst, Noch hutigestäis zinn2) manchmah3) Wallfaihrter dahin of das Fleck, u me sieht noch recht gut, bu's gestanne hat, u bu der Altair gewahst is, Aber im drißigjährige Kriek4), da hun's de Saldate zerstuirt, u de Nonne solln dazemahl en Schaaz vergrabe ha, den a wiß Jaumpfer bewacht. Die wiß Jaumpfer wonn vill lüht5) gestehnt ha, bann se spät in de Ruhl gegange sein oder uisser Ruhl gekomme sein, awwer se hat kemm Mensche eppes gethunt6). Es hun er’r7) au vill näch Schätze dobe gegrabe. Se hun aber nüscht gefonge8). Vör ungefähr füwweßig odder aichtzig Jairne, da sein emahl im Frührjaihr, bu kummit9) der Schnee ewekker10) gegange ihs, u noch kei Baum usgekrache11) wair, Lüht enuffer off de Wallfaihrt ins Ribsig12) gegange, die hun öhr klei Keind bei sich gehatt, bass13) erks14) fönnef oder sass Jaihr ahlt wair. Bie se enuffer15) gekomme sein, da hun se de Köße16) abgehockt, u hunn se higesaßt, u hunn das Keind ebei gesaßt u hunn en gesuin17): da sölls seze blih, bis se widder käme, u Rihßig gefonge hätte, u söll net im Wahld erömmer18) lauf.
Bi se nu genunk Rihsig gefonge gehatt hun, u sein widder bei de Köze gegange, n hun's wollt ufhork u heingeh, da is das Keind nimmeh bet den Kößene gewahst; da hunn se geruffe, u hunns im Wahld gesuicht. Bi se so e Fleckche gesuicht u geruffe hunn, da ihs das Keind gelauffe gekomine, u hat rothe Beer gehatt, u Blumme, u Gehansnesbeer u Kirsche! u hat gesuin: bi se wern fuirtgewahst19), da häts bei den Köße gesesse, u bi se'n ze lang wern uisgeblebe, da hätt sichs gefuirrt20), u hätt gebralle21)). Da wär off eimah a wiß Jaumpfer gekomme, die wär gair ze schön gewahst, u hätt en gesuint: es föll net bröll, se kämme widder, u hätt en Kirsche gegahn, u Gehannesbeer, u rothe Beer, u Blumme, u hätt en gesuin: es sóll mit er gch in örn Gairte, da wöll sern noch mehner22) gah23).U da wärsch miht er gegange in örn Gairte, da wärsch gair ze schön gewahst, un hätt Blumme gegahn, u Kirsche u rothe Beer un allerlei Beer, die wärn riff24) gewahst, un es hät25) gewollt hätt. U de wiß Jaumpfer hätt au zu en gesuin: es söll alle Tahk eruffer komm zu er; u bih's mu so e Fleck wär da gewahst in den Gairte, da hätt de wiß Jaumpfer zu en gesuint: allewyl söll's widder bei de Kdze geh, si Modder sücht's26) u rief en. U da wärs widder daher gelauffe, u hätt gehuirt27) bih en si Modder geruffe hätt. U se sölle nert emal mitgeh, u sölle seh, bih schöns in der wisse Jaumpfer irn Gairte wehr. U da gihnke de Lüht au miht en mit dem King, u kummen28) un en Gairte, da blühte de Blumme dinn, bi mette im Summer, u de Bäum hatte Laub, u hinge Kirsche druhn u Birn, di wairn riff, u mitte dinn da stuhn de wiß Jaumpfer, u waunk29) enn, se sölle erihner30) komm.
Awwer die Lüht fuirrten sich, u numme ur Keind, u hockte ür Köße un ör Rihsig uff, u ginke hein. U das Keind, das woll alle Lahk widder bei die wiß Jaumpfer. Awwer die Lüht fuirten sich, u ließens net enuffer, da bralls u hirmelt31) sichs, u wuir krank u ftuirr32). U bihs woll sterr33), da sahß si Modder un sin Bettche, u brall zu Gott in Himmel enihner, das úr Kinge föll steer, u batt34). Da hob sich das Kingge mit eimal im Bett in de Höh, u strackt35) de Hängerche36) uis, u lacht mit dem ganze Gefichtche, u rief: Sisste Modder37), de wiß Jaumpfer, bi se me rothe Beer brengt u Gehannesbeer ! U da stuirr'sch38). Un dornach hinte da hun villmal de Lût nach der wisse Jaumpfer örn Gairte gesuicht. Aber se hun en kei mal net gefonge.
Quellen:
- Ludwig Bechstein - Der Sagenschatz und die Sagenkreise des Thüringerlandes, Meiningen und Hildburghausen, 1857, Verlag der Kesselringschen Hofbuchhandlung